ఒక వారం రోజులు ఇంటి పట్టున ఉండి మిగితా నెల రోజులు ఎలా గడపాలి ? అనే ప్లాన్ లు షురూ :) అన్నట్టు మర్చిపోయానందోయ్ ... సమ్మర్ హాలిడేస్ కి పక్కా మా మెగాస్టార్ చిరంజీవి సినిమా ఉండేది ...దానితోనే హాలిడేస్ కి అరంగేట్రం చేసేదాన్ని :) మాది పెద్ద ఫ్యామిలీ అవ్వడం వల్ల మేనత్తలు , మేనమామ లు , బాబాయ్ లు... వాళ్ళ పిల్లలు ... బోల్డంత మంది.. ఇక ఎంజైమెంట్ కి కరువేమి ఉంది:) ట్రైన్ ఎక్కి ఊర్లకి వెళ్ళడం అంటే ఎంత ఎగ్జైటింగ్ గా ఉండేదో ! ట్రైన్ లో వచ్చే ఐస్ క్రీం లు , కూల్ డ్రింక్స్ ఏది వదలకుండ అన్నిటిని బొజ్జ లోకి పంపాల్సిందే:)
ఫస్ట్ స్టాప్ బాబాయ్ వాళ్ళ ఇల్లు... వరంగల్ లో ఉండేది. బాబాయ్ వాళ్ళ పిల్లలు నేను కలిస్తే ఇల్లు పీకి పందిరే ! :) అప్పుడప్పుడే కొత్త గా స్టార్ టీవి వచ్చింది అందులో బోల్డన్ని కార్టూన్స్ వచ్చేవి. ఇక మేము పిల్లలు అందరం కలిసి ఆ కథలు చెప్పుకునే వాళ్ళం. మేము ఆడే ఆటలకు ఐతే అంతే లేదు. ఐస్ బైసు, తొక్కుడు బిళ్ళ,కరెంటు షాక్ ,క్రికెట్ , కో కో, అష్ట చెమ్మ,కచ్చ కాయలు... ఇలా అమ్మాయి & అబ్బాయిల ఆటలు అన్ని .."కలిపి కొట్టు కావేటి రంగ" టైప్స్ లో ఆడేసేవాళ్ళం.(ఇవ్వాళా ఎంత మంది పిల్లలకి ఈ ఆటలు తెలుసు ? పాపం ...!.ఐ.ఐ.టి ,జె .ఈ.ఈ కోచింగ్ లు తప్ప !) దానికి తోడు మా అదృష్టానికి వీడియో గేమ్స్ ల హవా అప్పుడే మొదలు అయ్యింది . ఒక పూట రెంట్ కి తెచ్చుకుని ఆడుకునే వాళ్ళం.వీడియో గేమ్ ఇంట్లో ఉన్న రోజు మా తొట్టి గ్యాంగ్ అంతా దాని ముందే..భోజనాలకి కూడా వెళ్ళేవాళ్ళం కాదు.. ఎవరో ఒకరు అన్నం కలిపి తినిపిస్తే తప్ప :) మా పిల్లల హాలిడేస్ వల్ల పెద్ద వాళ్ళకి కూడా ఉద్యోగాలకి , పనులకి ఆటవిడుపు లా ఉండేది . ఇప్పుడు ఉన్నంత ఎండలు అప్పుడు మండే వి కాదు.. సాయంత్రానికి ఎంతో ఆహ్లాదకరంగా మారిపోయేది వాతావరణం. పొద్దునంత ఆటలు... రాత్రి కి మాత్రం డాబా మీద పక్కలు వేసుకుని హ్యాపీ గా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ..వెన్నెల ని ఆస్వాదించే వాళ్ళం.
అమ్మ కి కథలు బాగా తెలుసు ...పిల్లలు అందరికి కదంబం ముద్దలు పెడుతూ బోల్డన్ని కథలు చెప్పేది.ఇప్పటికి ఆ రోజులు తలచుకుంటే కడుపు నిండి పోతుంది. ఇలా హాలిడేస్ ఎలా గడిచిపోయేవో కూడా తెలిసేది కాదు. స్కూల్స్ మొదలు ఔతున్నాయి అంటే ఏడుపు వచ్చేసేది..:( కాని జీవితం అంతా సమ్మర్ హాలిడేస్ లా ఉండదు కదా...! ఇక నాలో నేనే మనసుని ని ట్యూన్ చేసుకుని నెక్స్ట్ క్లాసు కి జీవితం లో ఇంకో మెట్టు ఎక్కి నా గమ్యానికి చేరువ అవ్వడానికి రెడీ అయ్యేదాన్ని..!
స్కూల్స్ స్టార్ట్ అయ్యే ముందు కూడా సరదాగానే ఉండేది ....కొత్త యూనిఫారం, కొత్త పుస్తకాలు... షూస్ ...కొన్న పుస్తకాలకి కవర్స్ వేసుకోవడం .. స్టికెర్స్ అంటించుకుని అమ్మ తో వాటి మీద పేర్లు రాయించుకోవడం... ఇవన్ని తలచుకుంటే ఇప్పుడు అనిపిస్తుంది... బాల్యం ఇంత తొందరగా ఎందుకు ముగిసింది అని ... అప్పుడే బాగుండేది... భయం అంటే.... సరిగ్గా చదవక పోతే సర్ కొట్టడం .. సంతోషం అంటే సినిమా కు వెళ్ళడం , ఆడుకోవడం ..చొక్లేట్ లు తినడం ... బాధ అంటే ... ఎగ్జామ్స్ టైం లో టీవి చూడనివ్వక పోవడం... ! ఇవే మనకు చిన్నప్పుడు తెలిసిన అర్థాలు... నిజ జీవితం లో కూడా ఈ అర్థాలు ఎప్పటికి ఇలాగే ఉంటే ఎంత బాగుండు...!
